Πολλά σερμπέτια έχω απόψε

Πριν χρόνια είχα ανακαλύψει σε μία βόλτα στο κέντρο της Αθήνας το μαγαζάκι "Τα σερμπέτια στου Ψυρρή". Ένα μικρό μαγαζί με 4 τραπέζια μέσα και άλλα τόσα έξω και με μία βιτρίνα γεμάτη από πολίτικα γλυκά. Την έβλεπες και σου έτρεχαν τα σάλια! Τα περισσότερα δεν τα ήξερα, αλλά έκτοτε επισκέφθηκα τόσες φορές το μαγαζί που μπορεί να μην τα έμαθα αλλά τα έφαγα σχεδόν όλα!

Δεν θα ξεχάσω την πελώρια πιατέλα με τα τέσσερα σιροπιαστά γλυκά που είχαμε επιλέξει με τους φίλους μου και τον κουβά από καϊμάκι που μας είχαν βάλει στην μέση. Ακόμα πίνω νερό...

Δεδομένου ότι δεν κατεβαίνω πλέον συχνά στο κέντρο, είχα πολύ καιρό να το επισκεφθώ. Σήμερα μου δόθηκε η ευκαιρία και πέρασα από το μαγαζί για να γλυκάνω το λαρύγγι μου. Το μαγαζάκι πλέον είναι αγνώριστο! Ο ιδιοκτήτης έχει νοικιάσει και το διπλανό χώρο,  έτσι έχει μεγαλώσει το κατάστημα και έχει προσθέσει αρκετά τραπέζια μέσα και έξω. Κυριακή απόγευμα και δεν είχε χώρο ούτε την τσίχλα σου να αφήσεις! Ούτως ή άλλως είχα αποφασίσει να τα πάρω σπίτι μου τα γλυκά και να τα ευχαριστηθώ στον καναπέ μου. Με απέτρεπε το γεγονός, ότι αν καθίσεις στο μαγαζί, η τιμή του γλυκού είναι διπλάσια από το να το πάρεις σπίτι, και αυτό γιατί -όπως μου είχε εξηγήσει παλαιότερα ο υπεύθυνος του μαγαζιού- είναι τσιμπημένα τα δημοτικά τέλη (για τα τραπεζάκια έξω). Δεν θα το σχολιάσω περαιτέρω αυτό.

Μπήκα, λοιπόν, μέσα στο μαγαζί, για να επιλέξω τα γλυκά που θα έπαιρνα. Όσο χάζευα τη βιτρίνα, άκουγα συνέχεια ένα "κάντε χώρο στο διάδρομο" και ένοιωθα ένα διαρκές σπρώξιμο στο σώμα. Προηγούνταν μία κυρία η οποία ήθελε και αυτή να παραγγείλει "πακέτο" και απ' ότι έμαθα αργότερα περίμενε ήδη μισή ώρα (χαρά στο κουράγιο της). Κάποια στιγμή μία υπάλληλος εδέησε να μας εξυπηρετήσει. Στη βιτρίνα δεν είχε κανένα ταμπελάκι με τις ονομασίες των γλυκών και εκτός από το καταϊφι που έκανε μπαμ, όλα τα υπόλοιπα δεν ήξερα τι ήταν.Δεν τα ρώτησα όλα, γιατί ήταν πολλά, αλλά αρκέστηκα να ρωτήσω για κάποια που μου άρεσαν στην εμφάνιση. Η υπάλληλος τα έλεγε γρήγορα και δυνατά που ένοιωθα α) χαζή και β) ότι μας έβλεπε όλο το μαγαζί. Όταν της είπα ποιά τρία να μου βάλει, μου είπε με απίστευτα ειρωνικό τρόπο "Μπα; Τα καταφέρατε;". Δεν έδωσα σημασία, λάθος μου. Με επιτακτικό τρόπο μού είπε να περιμένω έξω και θα μου τα έφερνε εκεί. Καλά, δεν τόλμησα να ρωτήσω πού θα πληρώσω! Υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να με κοιτάξει με βδελυγμία, κάτι που δεν θα το άντεχα, το ομολογώ. 

Έξω με περίμενε ο φίλος μου. Όταν του ανέφερα το περιστατικό και το υφάκι της υπαλλήλου, αποφασίσαμε να φύγουμε. Και την ώρα που κάνω στροφή να φύγω, να σου η υπάλληλος με το κουτί στα χέρια. Της είπα "στο τσακ με πρόλαβες" και μου απάντησε με το ίδιο ειρωνικό ύφος "Ε, δεν σας άργησα! Εδώ η άλλη κυρία περίμενε μισή ώρα! Και σας είπα και όλη τη βιτρίνα". Δεν ένοιωθα καλά. Την ρώτησα τι οφείλω και μου απάντησε "12 ευρώ". Ήτοι, 4 ευρώ το γλυκό. Ανέβασα πυρετό. Πλήρωσα και φύγαμε με απίστευτη τσατίλα.

Για μισό λεπτό αγαπητέ. Αμ επέκτεινες το μαγαζί, αμ προσέλαβες αγενέστατες υπαλλήλους, αμ 4 ευρώ το γλυκό; Και το ότι το μαγαζί ήταν γεμάτο εκείνη την ώρα, δεν είναι δικαιολογία για τους τρόπους των υπαλλήλων σου. Από την στιγμή που μπαίνω ως πελάτισσα στο μαγαζί σου, οφείλεις να με εξυπηρετήσεις. Το ότι δεν έχει ταμπελάκια με τις ονομασίες των γλυκών, δεν είναι δικό μου πρόβλημα αλλά δικό σου. Εκτός και αν πρέπει να παραγγέλνουμε οπτικά, τύπου "βάλε μου ένα κίτρινο, ένα με τη λιωμένη σοκολάτα" κ.ο.κ. Δεν με βλέπω να ξαναέρχομαι στο μαγαζί σου, φίλτατε. Υπάρχουν και αλλού μαγαζιά με ωραία γλυκά και με υπαλλήλους που έχουν λίγη από τη γλύκα των προϊόντων τους. 

Νευρίασα πάλι που τα θυμήθηκα. Πάω να φάω 4 ευρώ σε σοκολάτα...