Τετάρτη 17 Ιουλίου 2013

ΔΝΤ, μνημόνια κι έναν καφέ βρε παιδιά!

Να που μπήκαμε κι εμείς υπό καθεστώς κηδεμονίας. Κι έχουμε πλέον κάποιον πάνω από το κεφάλι μας να ελέγχει το πότε αναπνέουμε. Όσο αναπνέουμε ακόμα, γιατί και αυτό το βλέπω να πηγαίνει για "κούρεμα". 

Και κόπηκαν οι χαρές από τον Έλληνα. Και περιόρισε τα ταξίδια, την διασκέδαση, το φαγητό, τον ρουχισμό. Διαβάσατε καλά; περιόρισε. Γιατί ο Έλληνας κουτσά-στραβά θα βρει τρόπο να βγει, να πιει, να κοινωνικοποιηθεί. Θα κόψει από αλλού, ξέρει αυτός. 

Αυτή η κρίση, όπως όλα σχεδόν στην ζωή, έχει τα αρνητικά της και τα θετικά της. Ας δούμε αρχικά τα θετικά. Στηριζόμενη πάντα σε προσωπικές εμπειρίες και σε όσα έχουν δει τα μάτια μου.

Αυτή η κατάσταση, λοιπόν, έχει φέρει τους ανθρώπους πιο κοντά. Το "βοηθάτε αλλήλους" μπήκε δυναμικά στην ζωή μας. Στην γειτονιά παίζει πολύ η διασκέδαση ρεφενέ. Ένας βάζει το φαγητό, ο άλλος τα ποτά, ο άλλος τα κάρβουνα και πάει λέγοντας. Όποιος δεν έχει να φάει, βρίσκει ένα πιάτο φαί από τον γείτονα. 
Και ξαφνικά όλος ο κοινωνικός μας κύκλος είναι στην ίδια μοίρα και μπορούμε να καταλάβουμε τα όποια προβλήματα ανακύπτουν. Και κάπου αρχίσαμε να δίνουμε σημασία. Και κάπως γίναμε ίσοι, όλοι στον ίδιο κουβά.

Υπήρξαν, όμως, και άλλες αντιδράσεις. Λόγου χάριν, άκουσα με τα αυτιά μου να λένε "καλά να πάθει, όταν τα σκορπούσε (τα λεφτά) ήταν καλά". Χαιρέκακοι άνθρωποι βγήκαν στην επιφάνεια. Μισαλλοδοξία και φθόνος. Κουτό, αν το σκεφτεί κανείς σοβαρά, γιατί στο μέλλον θα μπρορούσε να βρεθεί ο οιοσδήποτε στην θέση του. Οκ, έκανε κακούς χειρισμούς. Έφαγε από εκεί που δεν έπρεπε. Πλούτισε "αναπάντεχα". Εις βάρος σου ενδεχομένως. Τί συμφέρον έχεις άνθρωπέ μου να μιλάς ή να σκέφτεσαι έτσι; Εκτός και αν βγάζεις το άχτι σου, οπότε πάω πάσο.

Σε προσωπικό επίπεδο, η κρίση με επηρέασε όπως όλους στα μεσαία κοινωνικά στρώματα. Το κρέας περιορίστηκε στην μία φορά τον μήνα, οι βραδινές έξοδοι περιορίστηκαν στο ακέραιο, δουλεύω για να πληρώνω λογαριασμούς κ.ο.κ. Δεν μπορώ να πω ότι με έχει πιάσει κατάθλιψη γιατί ξέρω πως όλη αυτή η περιπέτεια κάποια στιγμή σύντομα θα τελειώσει. Ποτέ δεν ήμουν σπάταλη, ποτέ δεν ξόδευα αβέρτα τα λεφτά μου. Πάντα λελογισμένα. Αυτό, όμως, που μαζεύω λεπτό προς λεπτό τα φράγκα για να βγω να πιω εναν γαμωκαφέ με τους φίλους μου, ε αυτό μου έχει κοστίσει!