Τετάρτη 25 Ιουνίου 2014

Εσύ γκρίνιαξες σήμερα αρκετά;

Τι όμορφη νύχτα η χθεσινή! (24-06-2014). Η εθνική μας ομάδα πέρασε στις 16 καλύτερες ομάδες του κόσμου για πρώτη φορά στην ιστορία της! Και για πρώτη φορά σε αυτή την τελική φάση είδα την Ελλαδάρα να παίζει ωραία μπάλα, με ταχύτητα, οργανωμένα και φυσικά...με ψυχή! Ναι, βοήθησε η τύχη, αλλά στο ποδόσφαιρο χρειάζεται και αυτή. Τρία δοκάρια και με δύο αναγκαστικές αλλαγές στο πρώτο εικοσάλεπτο, η τύχη όφειλε να χαμογελάσει στο τέλος! 

Χαρές και πανηγύρια όπου υπάρχει ελληνισμός, όμορφες εικόνες από τα γλέντια, με καλύτερους τους ίδιους μας τους ποδοσφαιριστές στο πούλμαν της επιστροφής! Η γλυκιά αγαλλίαση που έρχεται μετά από έναν αγχωτικό αγώνα....πανέμορφο συναίσθημα. Η μισή Ελλάδα δεν έχει φωνή σήμερα, αλλά δεν μας πειράζει!


Και δεν περνάνε λίγα λεπτά, φίλε αναγνώστη, από την λήξη του αγώνα, και ενόσω είμαστε ακόμη με τα χαμόγελα στις φάτσες, ξεκινάνε στα social media κάτι γκρίνιες, κάτι μαυρίλες, κάτι μαλακίες, με λογοπαίγνια για τον Σαμαρά και κάτι τύπου "μην χαίρεστε, θα έρθουν και άλλα μνημόνια" και γέμισε το διαδίκτυο μπαρούφες και τετριμμένες σαχλαμάρες με γερές δόσεις μιζέριας που-ω! τι έκπληξη- η πλειοψηφία των σχολίων αυτών προέρχονταν από "αριστερούς". Και αναρτήσεις για το χαράτσι της ΔΕΗ, και πως δεν θα γίνουμε πιο πλούσιοι μετά από αυτή τη νίκη και άλλα τέτοια κλαψομουνιάρικα και αναρωτιέμαι: πόσο μαλάκας είσαι ρε φίλε; 

Πόση ανάγκη έχεις να μιζεριάσεις; Γιατί δεν αφήνεις λίγο τον εαυτό σου να χαρεί; Ναι, δεν θα μπουν λεφτά στην τσέπη σου, αλλά γέμισε χαρά η ψυχή σου. Σου συμβαίνει συχνά αυτό; Αν δεν μπορείς να απολαύσεις μία τόσο μεγάλη πρόκριση και συνεχίζεις την επανάσταση του καναπέ, μίζερος και γκρινιάρης θα παραμείνεις. Χαλάρωσε και ζήστο! Και κράτα την παπαρολογία για πάρτη σου. Και αύριο μέρα είναι. 

Πέμπτη 12 Ιουνίου 2014

Σουτ τηλεφώνημα

Ξεκινάει το Παγκόσμιο Κύπελλο απόψε και οι απανταχού ποδοσφαιρόφιλοι θα κολλήσουν στους καναπέδες για ένα μήνα. Πέρα από τα γκολ, το θέαμα, τον πανικό στις κερκίδες, στην Ελλάδα ξεχωρίζουν οι μεταδόσεις των Ελλήνων δημοσιογράφων. Ακολουθούν κάποιες που θυμάμαι:

Μανώλης Μαυρομάτης
Φυσικά και θα ξεκινούσα με τον Μανόλο. Είναι οι πιο cult περιγραφές...μακράν. Γρήγορη ομιλία, πληροφορίες αδιάφορες για τους ποδοσφαιριστές (με αλησμόνητη αυτή με τον βουδιστή Ρομπέρτο Μπάτζιο στο Ιταλία-Βουλγαρία), αλλαγή των ονομάτων (π.χ. Ντε Μπουρ, Ντε Μπερ), περιγραφή φάσεων που μόνο ο ίδιος βλέπει, χαρές-πανηγύρια-τηλεόρασεις.

Αλέκος Θεοφιλόπουλος
Ο σπορτκάστερ που ενθουσιάζεται σε δεύτερο χρόνο. Δηλαδή, "και είναι το γκολ.....ΕΙΝΑΙ ΤΟ 1-0 ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΡΑΖΙΛΙΑ!". Χαρακτηριστικό το τράβηγμα των ονομάτων, π.χ. Βαλντεράαααααμα, Ασπρίγιααααααα

Μιχάλης Τσώχος
Ουαί και αλίμονο αν πάρει ο επιτιθέμενος την μπάλα από την σέντρα. Μέχρι να γίνει φάση κοντεύει να πάθει ανακοπή ο Μιχαλάκης. Κι εμείς, επίσης. Ο πατήρ Σταύρος ήταν πιο ήρεμος. Έως πολύ.

Κώστας Βερνίκος
Λίγο που δεν ξέρει ποδόσφαιρο, λίγο που δεν μαθαίνει τα ονόματα των ποδοσφαιριστών, δεν θέλει και πολύ για να πλήξεις με τις περιγραφές του.

Γιάννης Αργυρίου
Ξυπνήστε καλέ! Αργυρίου λέω!

Στράτος Σεφτελής
Χαιρόταν για το τσάμπα ταξίδι, το γήπεδο, τους οπαδούς και αυτό φαινόταν στην γλαφυρή περιγραφή του. Δεν πα να ήταν αδιάφορος ο αγώνας; Ο Στράτος ενθουσιασμένος!

Νίκος Κατσαρός
Ο "σκουντάτε με όταν γίνεται φάση να την περιγράψω ετεροχρονισμένα και να βρω λάθος στην διαιτησία"

Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Το αλμανάκ του ποδοσφαίρου. Δεν έχουν σημασία οι φάσεις. Σημασία έχει να μάθει ο τηλεθεατής πόσα κύπελλα έχει πάρει κάθε ομάδα, πότε, τι καιρό είχε σε κάθε αγώνα, πόσοι τραυματισμοί είχαν γίνει και ένα σωρό άλλες αδιάφορες πληροφορίες. Χρήστο, το τόπι!

Γιάννης Διακογιάννης
Τον πρόλαβα στις τελευταίες του περιγραφές και μου ακουγόταν κουρασμένος. Σε περίπτωση που είχε και σχολιαστή στο πλάι, έβγαζε καφέ, κουλουράκια και έπιανε ψιλή κουβεντούλα. 

Στα πρώτα μουντιάλ που είχα παρακολουθήσει υπήρχε κι ένας σπορτκάστερ που χρησιμοποιούσε πολύ το σχήμα λιτότητας. Π.χ. "μπαλιά όχι κακή". Νομίζω πως λέγεται Γρηγοράκης, αλλά μπορεί και να λανθάνω. 

Από σήμερα, λοιπόν, αράζω καναπέ και χαζεύω για ώρες μπαλίτσα. Πού ξέρετε; Μπορεί να έχουμε και καμία δυνατή περιγραφή....τελικού! Άντε, καλή μας απόλαυση!