Πέμπτη 7 Μαρτίου 2013

Αν (review)

Έκατσα χτες και είδα το "Αν" του Χριστόφορου Παπακαλιάτη. Πριν ξεκινήσω να γράφω την άποψη μου για την ταινία, θα ήθελα να ξεκαθαρίσω τα εξής: έχω παρακολουθήσει αποσπασματικά σχεδόν όλες τις σειρές του Παπακαλιάτη. Ήμουν κι εγώ από αυτούς που τον κορόιδευαν για το παίξιμο του και για τις αντιγραφές του. Όμως, δεν μπορώ  να μην παραδεχτώ πως όλες οι δουλειές του ήταν καλές παραγωγές.

Έτσι και με το "Αν". Είναι μία πάρα πολύ καλή παραγωγή. Έχει ένα απλό σενάριο προσιτό στους πάντες, με πράγματα και σκέψεις πάνω στις οποίες όλοι έχουμε κατά καιρούς προβληματιστεί. Δεν χρειάζεται πολύ ψαγμένο σενάριο για να είναι ωραία μία ταινία. Απλά, καθημερινά, βατά.

Αυτό που μου άρεσε υπερβολικά ήταν η φωτογραφία. Ζεστά χρώματα, καλός φωτισμός. Πλάνα γεμάτα από Πλάκα. Όπως και σε όλες τις δουλειές του Παπακαλιάτη, η μουσική και τα τραγούδια είναι διαλεγμένα ένα κι ένα! Δεσπόζει στους τίτλους τέλους η κομματάρα της Γαλάνη!


Σε ό,τι αφορά τους ηθοποιούς, εξαιρουμένου του Παπακαλιάτη (ηθοποιό δεν τον λες), όλοι οι υπόλοιποι είναι αξιοπρεπέστατοι. Και η Καλογήρου που έχει μεγαλύτερο ρόλο, αλλά και οι υπόλοιποι με τους μικρότερους. Παίξιμο χωρίς υπερβολές και φανφάρες. 

Φυσικά έχει κλέψει πολλά ο Παπακαλιάτης. Και από Sliding Doors και από One Day και από πολλά ακόμη. Ε και; δίνουμε τόση σημασία στο τί κλέβει και χάνουμε το δάσος που στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι μία ωραία ταινία που παρακολουθείται ευχάριστα, έχει ρυθμό, δεν κουράζει και σε περιπτώσεις προβληματίζει. Και έχει πολλές συγκινητικές στιγμές. Όποιος την δει, να με θυμηθεί στην σκηνή με το σκυλί.

Χαλαρώστε, λοιπόν, με την κριτική και δείτε την. Σκεφθείτε ότι κάποιοι από εσάς είδαν τον "Κυνόδοντα" ή άλλες ταινίες-βγάζω τα ψυχολογικά μου στο πανί-Ελλήνων σκηνοθετών που έφτιαξαν μία μαλακία για να πάρουν την επιδότηση του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Ε, δείτε και κάτι πιο ανάλαφρο...έτσι, για αλλαγή.