Τρίτη 13 Ιουνίου 2017

Πόσα ευχαριστώ είναι αρκετά;

Λένε πως όταν κάνεις σχέδια, ο Θεός γελάει. Τελευταία ο Θεός θα πρέπει να έχει ξεκαρδιστεί με την πάρτη μου αλλά χαλάλι. Μετά από μία μακρά περίοδο αγωνίας και άγχους, θα ήθελα να ευχαριστήσω δημοσίως τους ανθρώπους που συνετέλεσαν στο να μπορώ αυτή τη στιγμή, 5 μέρες μετά το χειρουργείο, να κάθομαι στην καρέκλα του υπολογιστή μου και να γράφω αυτό το κείμενο.

Πρώτος και κύριος το γατόνι, ο γυναικολόγος μου Παναγιώτης Μπέττας (Αττικής 10-14, Χαλάνδρι, τηλ.2107011589) που-πέρα από το γεγονός ότι είναι ΤΟ τυπάκι-ήταν και ο πρώτος που ανακάλυψε τον όγκο εκεί χωμένο ανάμεσα σε τράχηλο και παχύ έντερο. Ήταν αυτός που με έτρεχε από τον Μάρτιο να κάνω όλες τις απαραίτητες εξετάσεις, αυτός που οργάνωσε το πλέον άρτιο χειρουργείο προκειμένου να έχω το μικρότερο σωματικό κόστος, αυτός που προσπαθούσε να με πείσει ότι οι ωοθήκες είχαν κυστούλες, λίγο περίεργες βέβαια, για να μην με αγχώσει κι άλλο, αυτός που έπαιρνε ανά μία ώρα τον σύντροφό μου για να τον ενημερώσει για την πορεία της εγχείρισης. Παναγιώτη μου, που όλοι σε φωνάζουν Τάκη, σ'αγαπώ!

Δεύτερος, ο -κατά γενική ομολογία-τρελός Γιώργος Χείλαρης (http://www.hilaris.org/el) ο οποίος ανέλαβε να φέρει εις πέρας αυτό το χειρουργείο ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΙΚΑ, και όταν οι υπόλοιποι του έλεγαν "κλείστην και πάμε για χημειοθεραπείες", εκείνος είπε "εγώ θα την χειρουργήσω". Και το έκανε. Άψογα. Δεν θα ξεχάσω την χαρά που ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του μετά το χειρουργείο. Να'σαι καλά γιατρέ και να σώζεις έτσι αναίμακτα κι άλλες ζωές!

Δίπλα του η όμορφη βοηθός του Γιάννα Δήμου, η οποία ανέλαβε όλη την χαμαλοδουλειά και έτρεχε πίσω από όλους και μου τα εξηγούσε όλα με τόσο απλό τρόπο και είχε πάντα την ίδια ενέργεια, είτε ήταν πρωί είτε ήταν βράδυ. Τι υπέροχη κοπέλα!

Μετά έρχεται ο έτερος παράφρων της ομάδας ονόματι Σπύρος Ανδρικόπουλος (http://www.s-andrikopoulos.gr/), ο γενικός χειρουργός. Ανέλαβε να αφαιρέσει τον όγκο από το παχύ έντερο χωρίς να προκαλέσει ζημιά και το έντερο μου αυτή τη στιγμή να λειτουργεί στην εντέλεια. Ωραίος τρελός, όμως.

Τέλος, από πλευράς γιατρών, ο αναισθησιολόγος Σπύρος Τζανετόπουλος ο οποίος κατάφερε να με έχει ναρκωμένη για 8 ώρες (!!) και όταν ξύπνησα δεν είχα κανένα παρατράγουδο από την νάρκωση, ούτε χρειάστηκε να νοσηλευτώ σε ΜΑΦ ή ΜΕΘ.

Όλοι οι ανωτέρω είναι μία ομάδα νέων γιατρών (μέσος όρος κάτω των 50 ετών) με πολλή αγάπη και ενθουσιασμό για την δουλειά τους.  Προτίμησαν, αντί να μου κάνουν μία τομή εγκάρσια στην κοιλιά και να αρχίσουν να βγάζουν όργανα και κακοήθειες, να ανοίξουν 4 τρυπίτσες και να αφιερώσουν τουλάχιστον 8 ώρες πάνω από ένα χειρουργικό κρεβάτι προκειμένου να αφαιρέσουν ό,τι έπρεπε να αφαιρέσουν και ο ασθενής-δηλαδή εγώ-μετά από 1,5 μέρα να πάει σπίτι του να αναρρώσει. Όσα ευχαριστώ και να πω σε αυτούς τους ανθρώπους δεν θα είναι αρκετά.

Πήρα πολλή αγάπη αυτές τις μέρες και είχα δίπλα μου όλους τους αγαπημένους μου ανθρώπους να με στηρίζουν και να συνεχίζουν να το κάνουν. Ο Αλέκος μου, ο αδερφός μου και η Αθηνά, η νονά μου, οι φίλοι μου, οι συνάδελφοι μου, οι συγγενείς και φίλοι του συντρόφου μου, οι γείτονες μου. Με τόσες σκέψεις κοντά είναι πιο εύκολο να πάρεις δυνάμεις και να γίνεις δυνατή μία ώρα αρχύτερα. Σας ευχαριστώ όλους από καρδιάς!

Ο αγώνας συνεχίζεται