Τί είχαμε, τί χάσαμε

Πέρασαν και αυτές οι εκλογές. Οι σημαντικότερες μετά την Μεταπολίτευση, όπως έλεγαν όλοι. Και πήγαμε να ψηφίσουμε. Όχι, όμως, όλοι. Η αποχή έφτασε το 35% από τους "αγανακτισμένους" Έλληνες. Μεγαλύτερη αποχή από τις εκλογές του 2009!!!

Για εμένα αυτή ήταν η μεγαλύτερη έκπληξη. Όχι ότι μπήκε η Χρυσή Αυγή στην Βουλή (προσωπική εκτίμηση: όπως μπήκε, θα βγει). Πέρα από το ότι ήταν μία ψήφος αντίδρασης, έπαιξε μεγάλο ρόλο και το μεταναστευτικό. Δύσκολο να καταλάβει κανείς το πρόβλημα, όταν δεν ξέρει τί είναι το καροτσάκι στο δρόμο με τα σίδερα ή όταν η χολέρα είναι πιο πιθανή από την γρίπη. Όποιος το θεωρεί υπερβολή, είναι ευπρόσδεκτος να περάσει ένα 24ωρο στις γειτονιές μας. Και στην τελική γιατί τόσος ντόρος για τους νεο-ναζί Χρυσαυγίτες; (ναι, καλά, ούτε καν κοντά). Θα μεταφέρω τα λόγια ενός φίλου μου: "Οι οπαδοί του ΣΤΑΛΙΝ δεν σας ενοχλούσαν τόσα χρόνια που είναι στη βουλή, σας ενοχλούν οι Έλληνες Εθνικιστές;" Αλλά, όπως, γράφεται η ιστορία, είναι λογικό να υπάρχουν τέτοιες αντιδράσεις.

Και γιατί ανησυχούμε όλοι για την Χρυσή Αυγή; πυροτέχνημα είναι. Δεν ανησυχεί κανέναν το ότι ο Τσίπρας βγήκε δεύτερος;; ένας παιδαρέλι με μοναδικό του όπλο τον στόμφο στην ομιλία; δεν ανησυχεί κανέναν το ότι μπορεί-λέμε τώρα-να υπάρξει κυβέρνηση συνεργασίας της αριστεράς; (το γράφω και τρέμω στην σκέψη. Και πριν βιαστούν οι κομμουνιστές να με κατακρίνουν, να μου πουν τί έχουμε να περιμένουμε). Δεν ανησυχεί κανείς για τα ποσοστά των δύο μεγάλων κομμάτων; έπρεπε να είναι πιο χαμηλά. Ήταν δεδομένο πως δεν θα υπήρχε αυτοδυναμία. Αλλά με θυμώνει που δε λέει κανείς να παραιτηθεί. Μα τί άλλο πρέπει να γίνει για να καταλάβουν πως δεν είναι πλέον επιθυμητοί στο πολιτικό σύστημα;

Κατ'εμέ, χρειάζεται νέο ηγέτης. Ένας νέος άνθρωπος με τα @@ του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος όταν μιλούσε στον καγκελάριο της Γερμανίας τον έγραφε στο δεξί του. Στο αριστερό του έγραφε τους υπόλοιπους ηγέτες. Με επίγνωση της πραγματικότητας, φρέσκες και πραγματοποιήσιμες ιδέες, χωρίς να εξαρτάται από επιδοτήσεις καναλαρχών και λοιπών νταβατζήδων. Νέοι πολιτικοί, τεχνοκράτες, όχι καμένοι από σκάνδαλα κλπ.

Δεν ζω στα σύννεφα και γνωρίζω πως κάτι τέτοιο είναι δύσκολο να γίνει έτσι όπως είναι δομημένο το σύστημα. Ποιός θα βρει την δύναμη να ξεκολλήσει τους βολεμένους από τις καρέκλες; να ξεριζώσει την διαφθορά του Δημοσίου; να πάει κόντρα στο 32% που ψηφίζει ακόμη λαϊκιστές, λαμόγια, αποδεδειγμένα ανίκανους;

Σε αυτές τις εκλογές ψήφισα ένα μικρό, νεοσύστατο κόμμα που ήταν το πλησιέστερο στα δικά μου θέλω και πιστεύω. Αρνήθηκα να ψηφίσω το κόμμα που ψήφιζα τόσα χρόνια, γιατί πλέον δεν με αντιπροσωπεύει. Κυρίως λόγω προσώπων και δευτερευόντως λόγω πολιτικών και δράσεων. Έχω εμπιστοσύνη στους νέους ανθρώπους και πιστεύω σε αυτούς. Γιατί πρόλαβαν και έζησαν από την αρχή την Μεταπολίτευση και ξέρουν ότι ακόμη πληρώνουμε το "Τσοβόλα δώστα όλα". Και ας είμαστε ειλικρινείς: ε, δεν φταίει η ΝΔ για το σημερινό χάλι! Δεν μπορείς να συγκρίνεις τα τόσα χρόνια ΠΑΣΟΚ με τα συνολικά 8 της διακυβέρνησης από την ΝΔ.!

Και κάτι τελευταίο: όσοι ζητούν να επιστρέψει η Χούντα δεν εννοούν τους φασίστες κάθε είδους. Εννοούν το σύστημα όπου όλα λειτουργούσαν ρολόϊ, η οικονομία της χώρας ήταν στα καλύτερα της και η διαφθορά ήταν άγνωστη λέξη. Και μεταφέρω εμπειρίες μεγαλυτέρων, όλων των ιδεολογικών παρατάξεων, καθ'ότι εγώ δεν είχα καν γεννηθεί.

Αλήθεια, Κωνσταντίνε πού είσαι;