Πρωταπριλιά χτες και το ψέμα είχε την τιμητική του. Ουσιαστικά είναι μία μέρα που γιορτάζουμε τα ψέματα, γιατί στην πράξη τα λέμε καθημερινά.
Δεδομένου ότι λέμε ψέματα παντού και πάντοτε, θα ήταν προτιμότερο να γιορτάζουμε τον καλύτερο ψεύτη, αυτόν που γίνεται εύκολα πιστευτός. Για παράδειγμα στην πολιτική, κι αν ανατρέξουμε στο πρόσφατο παρελθόν, μπορούμε να δώσουμε άνετα τον τίτλο του καλύτερου ψεύτη στον Γιωργάκη, γιατί έπεισε εκατομμύρια πρόβατα να πάνε να τον ψηφίσουν με το κλασικό πλέον "λεφτά υπάρχουν".
Ή στον καλλιτεχνικό χώρο, μπορούμε να βραβεύσουμε την Μποφίλιου ως σοβαρή και ποιοτική τραγουδίστρια (οκ, είναι προσωπική άποψη, αλλά εμένα δεν με πείθει). Ή τον Σεφερλή, ως εξαίρετο κωμικό. Και πόσους ακόμη μπορούμε να βραβεύσουμε!
Και στις διαπροσωπικές μας σχέσεις τα ψέματα λέγονται σωρηδόν. Κάτω από το πρίσμα "δεν σου είπα την αλήθεια για να μην σε πληγώσω", καταφέρνουμε ΠΑΝΤΑ να κάνουμε ακριβώς το αντίθετο. Πότε θα μάθουμε επιτέλους πως είναι προτιμότερο να λέμε την αλήθεια; η ζημιά που γίνεται με τα ψέματα είναι πολύ μεγαλύτερη. Και δεν υπάρχει αθώο ψέμα, ούτε "ένα τόσο δα ψεματάκι". Όπως και να το πεις, ό,τι επιθετικό προσδιορισμό και να του βάλεις ψέμα παραμένει.
Συνήθως λέμε ψέματα για να καλύψουμε μία δικιά μας αδυναμία αντιμετώπισης περιστάσεων, συναισθημάτων κ.ο.κ. Δυσκολία διαχείρισης καταστάσεων που οδηγούν στην εύκολη λύση: το ψέμα. Το περίεργο είναι πως δεν έχουμε πρόβλημα να λέμε ψέματα, και συνήθως μας βγαίνουν εύκολα, αλλά δεν θέλουμε να μας λένε ψέματα. Εδώ δεν ισχύει το "δεν κάνω ό,τι δεν θέλω να μου κάνουν". Και είναι λογικό. Το να καταβάλεις προσπάθεια για να αντιμετωπίσεις τον ίδιο σου τον εαυτό, να σηκώσεις ανάστημα, να ξεπεράσεις τις φοβίες σου και να κοιτάξεις τον άλλο στα μάτια, θέλει πολλή δουλειά. Ενώ με ένα ψέμα, διώχνεις από πάνω σου κάθε ευθύνη, κάθε άγχος.
Αναρωτιέμαι πόσο καλά, πόσο άνετα νιώθει κανείς βλέποντας κάποιον που αγαπά-είτε φίλο, είτε συγγενή, είτε σύντροφο-να λυγίζει, να καταρρέει, να κλαίει όταν ανακαλύπτει την αλήθεια; πόσο μετανιώνει που του είπε ψέματα; πόσες φορές θα σκεφτεί εκείνη την στιγμή "δεν θα του/της ξαναπώ ψέματα"; και πόσες φορές θα ξαναπεί;
Δεδομένου ότι λέμε ψέματα παντού και πάντοτε, θα ήταν προτιμότερο να γιορτάζουμε τον καλύτερο ψεύτη, αυτόν που γίνεται εύκολα πιστευτός. Για παράδειγμα στην πολιτική, κι αν ανατρέξουμε στο πρόσφατο παρελθόν, μπορούμε να δώσουμε άνετα τον τίτλο του καλύτερου ψεύτη στον Γιωργάκη, γιατί έπεισε εκατομμύρια πρόβατα να πάνε να τον ψηφίσουν με το κλασικό πλέον "λεφτά υπάρχουν".
Ή στον καλλιτεχνικό χώρο, μπορούμε να βραβεύσουμε την Μποφίλιου ως σοβαρή και ποιοτική τραγουδίστρια (οκ, είναι προσωπική άποψη, αλλά εμένα δεν με πείθει). Ή τον Σεφερλή, ως εξαίρετο κωμικό. Και πόσους ακόμη μπορούμε να βραβεύσουμε!
Και στις διαπροσωπικές μας σχέσεις τα ψέματα λέγονται σωρηδόν. Κάτω από το πρίσμα "δεν σου είπα την αλήθεια για να μην σε πληγώσω", καταφέρνουμε ΠΑΝΤΑ να κάνουμε ακριβώς το αντίθετο. Πότε θα μάθουμε επιτέλους πως είναι προτιμότερο να λέμε την αλήθεια; η ζημιά που γίνεται με τα ψέματα είναι πολύ μεγαλύτερη. Και δεν υπάρχει αθώο ψέμα, ούτε "ένα τόσο δα ψεματάκι". Όπως και να το πεις, ό,τι επιθετικό προσδιορισμό και να του βάλεις ψέμα παραμένει.
Συνήθως λέμε ψέματα για να καλύψουμε μία δικιά μας αδυναμία αντιμετώπισης περιστάσεων, συναισθημάτων κ.ο.κ. Δυσκολία διαχείρισης καταστάσεων που οδηγούν στην εύκολη λύση: το ψέμα. Το περίεργο είναι πως δεν έχουμε πρόβλημα να λέμε ψέματα, και συνήθως μας βγαίνουν εύκολα, αλλά δεν θέλουμε να μας λένε ψέματα. Εδώ δεν ισχύει το "δεν κάνω ό,τι δεν θέλω να μου κάνουν". Και είναι λογικό. Το να καταβάλεις προσπάθεια για να αντιμετωπίσεις τον ίδιο σου τον εαυτό, να σηκώσεις ανάστημα, να ξεπεράσεις τις φοβίες σου και να κοιτάξεις τον άλλο στα μάτια, θέλει πολλή δουλειά. Ενώ με ένα ψέμα, διώχνεις από πάνω σου κάθε ευθύνη, κάθε άγχος.
Αναρωτιέμαι πόσο καλά, πόσο άνετα νιώθει κανείς βλέποντας κάποιον που αγαπά-είτε φίλο, είτε συγγενή, είτε σύντροφο-να λυγίζει, να καταρρέει, να κλαίει όταν ανακαλύπτει την αλήθεια; πόσο μετανιώνει που του είπε ψέματα; πόσες φορές θα σκεφτεί εκείνη την στιγμή "δεν θα του/της ξαναπώ ψέματα"; και πόσες φορές θα ξαναπεί;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου