Δευτέρα 10 Μαρτίου 2014

Τα πιο ωραία ταξίδια τα έχω κάνει μαζί σου, φίλε μου

Από μικρή μου άρεσε να διαβάζω. Όχι τα μαθήματά μου, αλλά αυτά που τότε χαρακτηρίζαμε ως "εξωσχολικά". Συνήθεια που μου κόλλησε ο μπαμπάς μου, ο οποίος διάβαζε πολύ. Η μαμά πάλι, δεδομένου ότι δεν είχε τον ίδιο χρόνο στη διάθεσή της, διάβαζε πάντα το βράδυ όταν ξάπλωνε στο κρεβάτι. Στην εφηβεία μου, μου έκανε δώρο το βιβλίο "Ήμουν ένα άσχημο κορίτσι". Είμαι, πλέον, σίγουρη ότι κάτι ήθελε να μου πει. Από την άλλη ο μπαμπάς μου πρότεινε να διαβάσω το "Ένα παιδί μετράει τα άστρα". Και αυτός κάτι ήθελε να μου πει...

Μεγάλωσα, λοιπόν, ανάμεσα σε βιβλία και γεμάτες βιβλιοθήκες. Στιγμές με θυμάμαι να γίνομαι αχόρταγη να διαβάσω όλα τα βιβλία που είχαμε στα ράφια. Και το κατάφερα. Θυμάμαι, επίσης, πόσο μου είχε στοιχίσει που ο νονός μου δεν με άφηνε να δανειστώ τα βιβλία του Μαρή και όταν μετά από χρόνια μία εφημερίδα τα έδινε στο φύλλο της, πήγα θριαμβευτικά στο σπίτι του για να του πω πως τώρα τα έχω σπίτι μου, δεν τα θέλω! Παιδάκι....



Τα βιβλία με ταξιδεύουν, με κάνουν να σκέφτομαι, με κρατάνε σε υπερδιέγερση, με μαθαίνουν, με συμβουλεύουν, μου δείχνουν άλλους τρόπους ζωής. Δεν έχει σημασία το είδος του βιβλίου-αν θα είναι μυθιστόρημα, ιστορικό, πολιτικό, ή ακόμη και εγκυκλοπαίδεια-όλα έχουν να προσφέρουν μία γνώση. Κάθε φορά που μπαίνω σε ένα βιβλιοπωλείο, ειδικά σε αυτά που έχουν απλωμένα τα βιβλία στους πάγκους τους, βυθίζομαι στη μυρωδιά του χαρτιού που αποπνέει το βιβλίο που δεν το έχει ανοίξει κανείς. Κάθομαι και τα χαζεύω με τις ώρες, θέλω να τα διαβάσω όλα, να ρουφήξω τις λέξεις τους! Εντάξει, μετά βλέπω ότι έχουν απλώσει και καμιά εικοσαριά της Λένας Μαντά και μου φεύγει η όρεξη. Αλλά και πάλι θα νιώσω το ίδιο πάθος όταν πέσει στα χέρια μου ένα βιβλίο, να το κατασπαράξω, να ηχήσουν οι λέξεις στα αυτιά μου σαν βεγγαλικά και να με μεταφέρουν μακριά από τη ρουτίνα.

Εννοείται πως το καλύτερο δώρο που μπορεί κάποιος να μου δώσει είναι ένα βιβλίο. Και είναι το μόνο που δεν μπαίνω στη διαδικασία να αλλάξω, ακόμη κι αν η υπόθεσή του στο οπισθόφυλλο του δεν με συγκινεί. Θα το διαβάσω. Θα του δώσω το χρόνο μου. Και αν στο τέλος δεν μου αρέσει, πάλι ευτυχισμένη θα είμαι. 

Αν ποτέ με αναζητήσετε θα είμαι είτε σε έκθεση βιβλίου είτε σε bazaar βιβλίων. Κάπου εκεί χωμένη στις σελίδες τις παλιές ή τις καινούριες, τις πιο μοντέρνες, θα φαντάζομαι, θα ονειρεύομαι. Και πού ξέρετε; ίσως κάποτε διαβάσετε και το δικό μου όνομα στους τίτλους!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου